Foz de Iguacu

Foz de Iguacu

De afgelopen dagen hebben we doorgebracht in Foz de Iguacu. Alle toeristen komen hier om de spectaculaire watervallen hier te bezoeken. De watervallen strekken zich uit over een lengte van 2,7 km en worden vaak in een adem genoemd met de Victoria Falls in Africa en de Niagara Falls in America. Er zijn verschillende wedstrijdjes welke het mooist, grootst, bekendst, toeristisch etc zijn.  Eigenlijk hangt het er maar vanaf hoe en wat je meet.

Nadat we rond 0.30 in ons hotel arriveerden en snel de kinderen in bed hadden gelegd was het voor ons ook wel mooi geweest. Zo’n dag met uitchecken, pakken, taxi, vliegen, overstappen, vliegen (en nu gelukkig wel met 3 stuks bagage, op de lopende band) hakt er voor iedereen wel in. Wel moet ik zeggen dat wat later op de dag starten met reizen prettiger is dan vroeg.  Het inpakken van rugzakken voor 5 personen vergt toch wel veel tijd en sommige zaken kun je pas op het eind inpakken en niet de dag ervoor. Dus iedere keer als we ons verplaatsen is dat een hele operatie. Dit zal vast en zeker steeds makkelijker en sneller worden als we het meer gedaan hebben. 

Toen we om een uur of 9 beneden kwamen in ons guesthouse  voor het ontbijt was het redelijk weer, wel wat bewolkt. De voorspellingen voor de komende dagen waren ook wisselend. Er wordt veel onweer en regen voorspelt en dan is het maar afwachten waar en wanneer de buien vallen. We besloten dan ook maar om gelijk deze dag naar de watervallen te gaan. Vanuit de guesthouse om de hoek een bus pakken, overstappen op het centraal station en dan nog eens 45 minuten tot het bezoekerscentrum van de Iguazu Falls. Ze hebben hier wel een leuk buskaartjessysteem. Iedereen betaalt als hij instapt in de bus of binnenkomt gelopen in het centrale busstation. Daarna is je kaartje geldig tot je uitstapt op de plaats van bestemming. Ik snapte eerst niet hoe het werkte want normaal betaal je iedere bus weer opnieuw, gelukkig was er een andere toerist die ons het systeem hier uit kon leggen want de conducteur en ik hadden een appart gesprek. Hij in het portugees en ik in het Spaans, Engels, Liempds. Het leuke van Brazilie is dat iedereen het hier allemaal niet te serieus opvat. Het hard tegen elkaar schreeuwen bij meningsverschillen zoals je in het midden oosten of India, maar ook in Centaal America veel ziet doen ze hier niet. Is het ook veel te warm voor. En nat want regenen dat deed het ondertussen. Gelijk stond de hele straat vol met 15 cm water waar de bus zich doorheen ploegde. We vreesden het ergste voor de uitzichten op de watervallen. Maar goed we waren onderweg, teruggaan staat niet ons woordenboek. Ja straks als we klaar zijn met reizen.

Aan het eind van onze busrit stoppen we bij het bezoekerscentrum. Hier koop je je tickets. Gelukkig kennen ze wel overal kinderkorting. Voor kinderen is het ongeveer 2,50 en voor volwassen 16 euro.  Daarna ga je met een soort Engelse dubbeldekker de laatste 10km het park in.  Vanaf de busstop loop je dan nog 1,2 km tot het eindpunt van de watervallen over een pad langs het water. De watervallen zijn echt mega spectaculair. Na iedere bocht in het pad heb je weer een nieuw uitzicht op andere en nog grotere watervallen.  Op het eind ligt daar de grootste en wildste van allemaal waar je over een loopbrug naar toe kunt lopen en de macht van het water pas echt duidelijk wordt als je er enkele meters vanaf staat. We hadden onze regenjasjes al aan vanwege de regen (die gelukkig ophield toen we begonnen te wandelen) maar anders hadden we ze alsnog aan kunnen doen vanwege het opspattende en opwaaiende water. De kinderen mochten hier nog een muntje in het water gooien en een wens doen. Vanaf hier gaan we weer met de bus dezelfde weg terug. We zijn maar gelijk naar het hotel gegaan en eerst even warm douchen want ook al is het hier warm na zo’n dag was toch iedereen stevig afgekoeld.

Zelf was ik 17 jaar geleden ook al eens bij de Iguacu watervallen geweest. Typisch een plek waar je ziet dat wereld enorm verandert is. De kleinschaligheid van toen, en het ontbreken van massa toerisme maakt de beleving anders. Misschien is het ook wel zo dat je een aantal jaren later alleen maar de mooiste en vervelendste zaken van een reis herinnert. De organisatie die er nu voor nodig is om die duizenden toeristen naar de plaats van bestemming te krijgen is toch apart, en als je met veel mensen op zo’n topsite loopt beleef je het anders dan dat je er alleen bent. Dit zullen we de komende maanden nog wel vaker gaan meemaken.

In de avond zijn we maar even pizza gaan eten. Een pizza was genoeg voor 5 personen. Wat zeg ik genoeg, daar bleef nog een kwart van over. Op dit soort dagen komen de meegebrachte vitamine pillen zeer goed van pas.

Na de drukke dag en de overvloed aan indrukken van ons bezoek aan de watervallen hebben we de volgende dag maar lekker in het hotel gezeten. De kinderen een paar uur aan school gewerkt, beetje hardlopen (bijna niet te doen bij de hitte hier) en internetten en daarna een ijsje bij de Mc Donalds!

Vandaag stond de reis naar Encarnation in Paraguay op de planning. Om 8 uur vertrokken met de taxi naar de grens, douane Brazilie, douane Paraquay, geld wisselen, bustickets gekocht en 5 uur later in Encarnation. Daarna weer taxi naar hotel en natuurlijk weer voor 3 euro opgelicht. Shit, shit dacht nog wel dat we een goeie prijs hadden maar weer gepakt. Het is hier 4 uur vroeger.

Nu is het 31 december. Een speciale dag voor onze familie. Eigenlijk zou Opa Bert vandaag 68 jaar oud zijn geworden. Helaas heeft het niet zo mogen zijn en is hij op 19 juni j.l. overleden.  We missen hem nog iedere dag. Als hij er nog geweest was waren wij hier waarschijnlijk niet in Encarnation in Paraguay aangekomen. Afgelopen jaar heeft voor een groot gedeelte in het teken gestaan van het overlijden van mijn vader en ook het overlijden van Loes, op 4 november, een vriendinnetje van Java heeft ons allen enorm aangegrepen. Dat dit soort dingen gebeurt laat ons ook wel inzien dat het leven nu geleefd moet worden en niet over een paar jaar of na ons pensioen. De toekomst is niet te voorspellen, dus zorg dat je zoveel mogelijk uit het leven haalt, en wel nu.

Misschien is dat ook wel onze nieuwjaarswens aan jullie allemaal.

Wij wensen jullie een gave jaarwisseling en een gezond en (mee)reislustig 2015.