Puno Peru

Puno   

Uros eilanden.

Na een voorspoedige reis inclusief grensovergang Bolivia-Peru kwamen we aan het eind van de ochtend in Puno, Peru aan. Weer een uurtje vroeger dus nu 6 uur verschil met Nederland. We zijn hier alleen gekomen om de Uros indianen te zien. Dit een kleine etnische groep die leven op 85 drijvende eilanden. Deze eilanden hebben ze gemaakt van riet dat ze maar op blijven stapelen omdat de onderkant constant blijft rotten. Een eiland is ongeveer 300m2 groot, er wonen per eiland 5 families. Omdat wij niet houden van georganiseerde tours zijn we zelf naar de haven gegaan en aangehaakt bij een groep Peruanen. We waren er al bang voor dat het een toeristiche attractie zou zijn en dat kwam ook helemaal uit. Bij het eiland aangekomen krijg je 5 minuten uitleg over hoe het er hier aan toe gaat en dan kun je nog souvenirs kopen…… Daarna in een namaak boot in 5 minuten naar een ander eiland varen (weer betalen!) waar ze nog meer soevenirs verkopen. Deze trip vinden zullen wij niemand aanraden. Alles bij elkaar koste het gelukkig maar 15 euro voor ons vijven en we beschouwen het maar als een leuk vaartochtje op het Titicaca meer. De weg terug naar Puno was nog wel heftig. Het regende en waaide stevig. Hierdoor sprong ons kleine bootje alle kanten op op het meer.

Zowel Martine als ik zijn voorlopig wel klaar met varen met drie kinderen. Als er iets gebeurt en je bent alleen verantwoordelijk voor jezelf dan is het veel makkelijker op te lossen dan dat je ook voor 3 kinderen moet zorgen. Dit is zeker iets wat we meenemen de rest van de reis.

Na deze “fantastische” trip gaan we terug naar ons hotel. Het festival wat in Copabana bezig was is hier ook nog aan de gang. Virgin de Candelaria. Wel leuk om al die dansende en verkleedde mensen te zien in de stad. Het is een happening zoals bij ons Carnaval.Om 5.30 de volgende dag al gewekt door de locale fanfare! Gelukkig stond de wekker op 5.50 dus voor ons viel de schade mee. Om 8 uur de bus gepakt die ons naar Cusco brengt. Helaas vandaag gaat het de eerste keer echt mis in een bus. Loris is ziek. Buikpijn, misselijk. Een uur voor we Cusco bereiken komt zijn hele maaginhoud eruit.

Hij was gelukkig zo slim om dit aan te kondigen dus de schade valt mee. Plastic zakjes, wc papier, primatour etc hebben we altijd binnen handbereik. Waarschijnlijk zijn de kinderen moe aan het worden van het steeds weer verplaatsen. Gelukkig hoeven we nu niet zoveel meer de komende week. We vliegen 15 febr vanaf hier naar Lima ipv dat we de bus pakken, die 24 uur zou duren.  Nu een paar dagen bijkomen, dan nog Machu Pichu en dan naar Patagonia.

Groeten van ons allemaal.