Punta Arenas, Chili

18 februari 2015 - Puerto Natales, Chili

Punta Arenas (Chili)

Soms zijn er op reis van die dagen dat alles misgaat en dat je beter in je bed had kunnen blijven liggen. Toen we van Cusco naar Punta Arenas reisden was zo’n dag. Deze dag zouden we in drie keer vliegen vanuit Cusco in Peru, via Lima en Santiago om 5.30 de volgende morgen in Punta Arenas arriveren.

In Cusco ging het al mis. Inchecken en zo was geen probleem en we waren ruim op tijd, echter bij de douane waar je handbagage door de x-ray gaat kwam onze eerste tegenvaller. Van Martine had ik een mooi zakmes gekregen voor mijn verjaardag vorig jaar. Zo’n ding met een schroevendraaier en tangetje en weet ik wat al niet meer. Super handig om bij je te hebben en het zit inderdaad altijd in onze handbagage. Zo ook vandaag. Stom, stom, stom. Dit mag dus niet mee in het vliegtuig in je handbagage. Kon mezelf wel voor m’n kop slaan. Met een feestelijk blik in zijn ogen haalde de douanier hem uit mijn handbagage. Wat een vondst vandaag! Als deze gast een Amerikaan was zouden de Twin Towers er nu nog staan. Met een blik van overwinning en ondanks mijn smeekbedes en mijn pogingen hem te overtuigen dat ik echt de piloot niet zou neersteken deze vlucht (die ik samen met mijn drie kinderen en echtgenote zou doen!!!) liet hij het mes langzaam door een opening van een enorme glazen spaarpot vallen waar nog 1000 zakmesjes en scharen meer in lagen. Hoe stom kun je zijn, ik heb al meer dan 200 keer gevlogen en maak dan nog zo’n stomme fout. Chagrijnig dat ik was. Gelukkig kwam nu al snel onze Star Peru vlucht. Wat bleek, is DSCN2651dit zo’n klein pruts ding met 4 motortjes. Moeten we daarmee de Andes overvliegen. Ik had juist voor Star Peru gekozen omdat ze en goedkoop en een zeer goed veiligheids-record hadden. Begint het ook nog te regen daar boven in de bergen. Half uurtje vertraging tot de regen over is. Dat kunnen we wel hebben, beter dan met zo’n sportvliegtuigje het onweer in. Na een uurtje schudden landen we echter met een keurige landing in Lima.

Maar hoe het er aan toe ging op het vliegveld van Lima is onbeschrijflijk. Een grote kolkende mensenmassa die allemaal in een vliegtuig moeten. Het duurde ons 20  minuten voor we het begin van de rij gevonden hadden waar wij in moesten gaan staan om in te checken. Gelukkig is Peru geen China en iedereen wacht hier doodleuk en geduldig op zijn beurt. Als dit op Schiphol geweest zou zijn zou het om 20.00 op het journaal komen. Na een uurtje zijn we aan de beurt om in te checken. Nadat ik mijn uitgeprinte ticket aan de dame heb gegeven kijkt ze 7x van de ticket naar haar scherm, ze had iets in haar ogen van “wat vreemd, dat heb ik nog nooit gezien”. Wat blijkt, op onze tickets staat 15 febr. vertrek naar Santiago maar in haar systeem staat 16 febr. vertrek naar Santiago. Vol vertrouwen verteld ze me dat we een dag te vroeg op het vliegveld zijn en dat we morgen maar terug moeten komen. Ze geeft duidelijk aan dat ik contact moet zoeken met mijn reisorganisatie in Nederland. Dit is vrij lastig om 16.30

Peru tijd, dat wil zeggen zondag avond, 23.30 in Nederland!!! Vriendelijk leg ik haar dat uit. Toch blijft ze erbij dat we niet meekunnen. Nou dat zullen we dan nog wel eens zien!!

Achter ons begint de druk van 1000 mensen die ook in moeten checken voelbaar te worden. Echter wij gaan niet weg voor deze counter voordat we meekunnen. Regelmatig kruisen onze blikken elkaar en volgens mij heeft deze dame na 5 minuten wel in de gaten dat ik niet weg ga voor deze counter voor het geregeld is. Regelmatig kijk ik naar de kinderen, hopelijk volgt ze mijn blik en krijgt ze medelijden. Dan gaat ze toch maar even aan haar baas vragen hoe of wat. Na 5 minuten komt ze terug en begint ze te typen. Nu maar even stil houden, zolang ze bezig is zal het wel voor ons zijn……. En ja hoor na een aantal minuten krijg ik groen licht. Ze heeft ons over geboekt naar een andere vlucht. We kunnen toch nog mee naar Santiago vandaag. Wel eerder dan onze originele vlucht maar goed zo redden we wel onze aansluiting om 2 uur vannacht in Santiago.

Poeh wat een opluchting. Nu met de hele karavaan van der Heijden rennen naar het vliegtuig dat over 40 minuten zal opstijgen. Dwars door de mensenmassa, trap op door de parfum shop en gered. Als laatste komen we bij ons nieuwe vliegtuig aan. Als eerste stappen we er binnen (ja met kinderen mag je altijd voor net zoals zwangere vrouwen en gehandicapten). Hehe we zitten. Nu maar uitrusten. Super goed nieuw toestel en de kinderen vermaken zich prima met hun eigen tv schermpje. Drie en een half uur is 2 tekenfilms en een keertje eten, dus de tijd vliegt voorbij.

In Santiago moeten we wel eerst door de douane en bagage ophalen voor we met de volgende binnenlandse vlucht mee kunnen. We hebben hier in totaal 2,5 uur voor, dus  dat is helemaal geen probleem, althans dat dachten we. Gedurende een uur staren we met 5 personen (allemaal familie van elkaar!) naar de lopende band. De enige koffers die er niet bijzitten zijn die van ons!!!!

Verdomme hebben wij weer. De dame van LAN (onze vliegtuigmaatschappij) verzekert ons dat ze ze wel door zal sturen naar Punta Arenas en als het niet goed gaat kunnen we daar onze bagage als vermist opgeven. Ze doet er vrij luchtig over dus we geloven het wel. Het is nu ondertussen ook 1 uur in de nacht dus wij zijn moe. Zeker met 3 kinderen die er ook niet fitter op worden. Langer wachten is geen optie want we moeten rennen naar ons vliegtuig dat ons om 2 uur naar Punta Arenas brengt. Vlucht van 3,5 uur die iedereen behalve Martine slapend doorbrengt.

In Punta Arenas blijkt dat onze bagage inderdaad ergens tussen Lima en Punta  is kwijtgeraakt. F…. F….. F….. Kun je daar om 6 uur nog naar een balie om je bagage als vermist op te geven, uitleggen dat het hotel dat je geboekt hebt een ander adres heeft gekregen, dat je nog niet weet en of ze daar de bagage heen willen sturen als DSCN2649die überhaupt nog eens aankomt hier in Antarctica, en dat allemaal in het Spaans…

Let daarbij op dat we drie kinderen bij hebben die afgelopen nacht 3 uur geslapen hebben en dat we ook nog met een oog op zoek zijn naar een gast die onze huurauto naar het vliegveld zou brengen zodat we (tenminste dat was mijn gedachte 4 maanden geleden) met alle bagage gelijk naar ons hotel konden rijden, inchecken en slapen.

De kinderen hebben zich echt van een goede kant laten zien die ochtend. Het chagrijn viel hartstikke mee al zijn er onderling wel wat klappen gevallen, nou ja dat hoort erbij.

Rond een uur of half acht in de ochtend belden we dan ook doodmoe aan bij het verkeerde adres in Punta Arenas (nadat we een half uurtje rond gereden hadden om dat verkeerde adres te zoeken) en kregen we info van een dame in pyjama die ons de weg wees naar het verhuisde hotelletje. In totaal was het 50 meter maar wij konden het niet vinden, geen bord, geen reclame helemaal niets. We wisten alleen de kleur van het huis. Groen.

Eerste het beste groene huis toch maar aangebeld en een gast in korte (of onder-) broek deed de poort open. Vriendelijke lachend begroette hij ons en we voelden ons gelijk super welkom. Er werd gratis een ontbijtje klaar gemaakt voor de hele familie en zodra er iemand uitcheckte werd de kamer schoongemaakt en konden de kinderen vast gaan slapen. Super, juist dat je dit soort mensen altijd tegen lijkt te komen op de momenten dat je ze het hardste nodig hebt. Uurtje later kan Martine ook nog een paar uur slaap inhalen en samen met onze gastheer ga ik een paar keer bellen met LAN om onze bagage op te sporen. Mijn Spaans is niet slecht maar toch ben ik super blij dat hij de telefoongesprekken voert want net als altijd wordt je weer drie keer doorgeschakeld etc. Na een paar uur krijgt hij het adres gewijzigd en ze beloven dat ze onze bagage vanmiddag naar ons hotel zullen sturen als ze deze vinden. Ik ben benieuwd. Gelijk boek ik ook maar een trip naar Isla Magdalane, een eilandje in de straat van Magellanes. Het eiland is bevolkt met 120.000 pinguïns. Het is 2 uur varen met de boot heen, uurtje op het eiland en dan weer 2 uur terug. Gelukkig waait het vandaag wel maar is het maar windkracht 8! Dat wil zeggen in Patagonia een mooie rustige dag. Je waait wel bijna van de boot af en meer dan een strakke muts blijft echt niet op je hoofd staan. De bootreis viel dan ook alleszins mee. Onze primatourtjes voor de kotsers onder ons waren overbodig.

Isla Magdalena is echt prachtig. Je loopt over een pad dat 800 meter lang is, tussen DSCN2688tienduizenden pinguïns door. Ze hebben allemaal jongen gekregen. Echt niet normaal, DSCN2666DSCN2669overweldigend. Soms steekt er eentje het pad over, of loopt een stukje met ons mee. De kinderen vinden het ook echt super. Dit kun je echt bijna nergens ter wereld meemaken. Gelukkig zijn wij net op tijd hier want in maart vertrekken alle pinguïns hier naar warmere oorden in het noorden. Jullie moeten de foto’s maar eens bekijken om een indruk te krijgen hoe het eruit ziet.

Als we na 2 uur varen weer terugkomen in Punta Arenas en met onze auto terugrijden naar het hotelletje zien we bij binnenkomst onze 3 rugzakken staan te glimmen. Wat een geweldige aanblik. Drie afgeleefde rugzakken! Al lang niet meer zo blij geweest. Wat een ellende zou het zijn als ze echt kwijt waren. Zeker omdat dit nu al de Tweede keer is deze reis dat onze bagage vermist was. Geluk houdt een keer op.

In de avond maar even naar de slowest fast food tent van Zuid Amerika. Na het opnemen van onze bestelling (1 hotdog en 4 hamburgers!) duurde het 1 uur en 20 minuten voor ze uit geserveerd werden. Dan mag je met recht de titel dragen slowest fast food tent van Zuid Amerika vinden wij.

Vandaag zijn we na een nacht van 11uur slapen (ja we hadden wat goed te maken) in DSCN27234 uurtjes naar Puerto Natales gereden.  Het is goed opletten met die zijwind hier. Rustig rijden en 2 handen aan het stuur. Maar de omgeving is schitterend, zo ver je kunt kijken is er niets, alleen natuur. Geen verkeer, geen mensen, niets. De geweldige app maps.me lijdt ons rechtstreeks naar ons hostal.

Over een paar dagen gaan we Torres del Paine, een super mooi nationaal park, verkennen. Morgen verder voorbereiden. 

Foto’s

19 Reacties

  1. Ankie:
    18 februari 2015
    Zo dat zat echt tegen. Positief blijven denken vanaf nu gaat het weer goed! Jee echt superveel pinguïns en aan de haren te zien waait het inderdaad flink. Geniet van de rest van jullie reis. Groetjes
  2. Lizanne:
    18 februari 2015
    Zo wat een gebeurtenis zeg. Hopelijk gaat dit zo niet meer gebeuren. Gelukkig al jullie bagage weer terug. En wat gaaf de pinguïns. Tim is jaloers. Geniet er lekker van en wij blijven jullie volgen. Xx
  3. Ellen:
    18 februari 2015
    Ik heb je hier horen vloeken peter ..............!
  4. Bert van Tuijl:
    18 februari 2015
    En wij maar mopperen als de trein 10 minuten te laat is!
    Geniet van al dat moois en ik kijk uit naar jullie volgende verslag.

    groetjes
    Bert van Tuijl
  5. Juf Annemiek:
    18 februari 2015
    Wat een tegenvallers achter elkaar. Gelukkig is alles goed gekomen. Wat zijn die pinguïns geweldig! Jaloers op jullie mooie ervaringen !
  6. Femke:
    18 februari 2015
    Pfffff wat een verhaal, wat een pech zeg. Kunnen jullie er nu weer een beetje om lachen? Ach jullie hebben het best goed. Na regen komt zonneschijn! Have fun!
  7. Renee:
    18 februari 2015
    Wat een rampendag! Dit vergeet je nooit meer! Wel een sappig verhaal :-) Leuk om jullie verhalen te lezen en te volgen waar jullie zijn!
    groetjes
  8. Penny:
    18 februari 2015
    Wat een nachtmerrie zo'n reisdag! Ik voel met jullie mee... Maar wat een geweldige ervaringen doen jullie allemaal op! Een genot om te lezen!
    Trouwens leuke muts Java!
  9. Hans, Angela & Nikki:
    18 februari 2015
    De pinguïns maakte vast alles goed!!!!
  10. Lonneke:
    18 februari 2015
    o, wat een super verhaal weer,
    gelukkig maken de geweldige ervaringen alles goed!!!!
    liefs jan en nicole
  11. Nelly Rini Raijmakers:
    18 februari 2015
    Hallo Allemaal geweldig reisverslag ja als je veel reist kun je van alles mee maken,wij hebben het ook al een paar keer mee gemaakt dat de bagage niet van de band af kwam en pas de volgende dag kwam is goed vervelend en zeker als je met kinderen bent toch nog veel geluk gehad dat jullie toch nog mee mochten en dat mes dat gebeurd toch ook nog wel regelmatig je kunt ook niet overal aan denken het gaat verder super goed geniet en succes verder met de reis.groetjes nelly Rini
  12. Thea en Leo van Nunen:
    18 februari 2015
    Dit is echt een "Peter" verslag, we horen het hem allemaal zo vertellen. Het tovert een grote glimlach van oor tot oor op ons gezicht, en voor jullie zal de ergste pijn ook weer geleden zijn. Groot compliment aan Java, Nolan en Loris dat zij zich van hun beste kant hebben laten zien onder deze omstandigheden. Ja, Martine, het is ons duidelijk. Er moet toch iemand zijn die het overzicht bewaard, ook al mis je daardoor een paar uurtjes slaap. Don't worry, be happy :) !
  13. Coen en Lissy Braken:
    19 februari 2015
    Wat een verhalen weer. En pech hebben jullie gehad, maar daar lach je later om en ben je zo weer vergeten (of niet Peter). Kijk al weer uit naar jullie volgende verhaal. Nolan, heel veel groeten van Tijn
  14. Peter en altine:
    19 februari 2015
    tjemig ..wat een toestanden he...wel mooie verhalen om te lezen en..volgend jaar lachen jullie er om!
  15. Harry Evers:
    19 februari 2015
    Ha die Java.
    Ik herkende je bijna niet met die mooie muts op. Hoe gaat het met jullie?
    Ik heb je al eens gemaild, maar ik weet niet zeker of de e-mail is aangekomen.
    Groetjes,
    meester Harry
  16. Wilco:
    19 februari 2015
    Wat een verhaal zeg! Blij dat alles weer op zijn pinquinpootjes terecht is gekomen!! Benieuwd naar het vervolg!
  17. Yvonne:
    19 februari 2015
    Wat een schitterd verhaal! Peer je kan altijd nog schrijven worden. Geweldig, je ziet het helemaal voor je.

    Het beste
  18. Daisy Ladenius:
    21 februari 2015
    wouw, wat een verhaal weer. Gelukkig alles weer goed gekomen. Ik lees vol bewondering jullie verhalen. Geniet samen!
  19. Manon Pel:
    22 februari 2015
    Dit leest als een spannend jongensboek. Prachtig. Het verhaal dan hè. En dan vooral: achteraf. Hulde voor jullie koelbloedigheid!