Terugblik op acht maanden rond de wereld reizen met 3 kinderen!

En dan ineens zitten we in de laatste week van onze reis.

Het is een raar idee dat de 8 maanden gewoon bijna om zijn. Er zijn momenten geweest dat we onszelf gelukkig prezen dat we nog niet naar huis gingen en er zijn momenten geweest dat we er naar uitkeken. Maar nu dan toch het einde is zicht is, is het bijna niet te bevatten dat er een einde aan dit avontuur gaat komen. We zijn deze reis nooit begonnen met een bepaalde missie. Het leek ons gewoon gaaf en we hebben de kans gegrepen om het te proberen. Een reis die ons in 243 dagen in 20 landen heeft gebracht. Waarin we 23 keer hebben gevlogen, 21 boottochten hebben gemaakt en onnoemelijk veel keer een bus, trein of taxi hebben genomen. In totaal ongeveer 100.000 km afgelegd. We hebben 10 van de 27 genomineerde plekken voor een wereldwonder bezocht. Iedereen heeft zijn eigen hoogtepunten beleeft onderweg.

Maar wat vooral zal blijven hangen is dat we met ons vijven 8 maanden samen geleefd hebben. 24 Uur per dag bij elkaar. Meestal in vijfpersoons kamers of opgepropt in een auto of ander vervoersmiddel. Op deze manier hebben wij onze kinderen (en de kids ons natuurlijk) ervaren op een manier die in Nederland niet mogelijk zou zijn geweest. En ging het altijd van een leien dakje? Nee, niet altijd. Verschillende mensen, verschillende karakters. Maar over het algemeen is het echt super goed gegaan. De kleine strubbelingen waren snel vergeten en iedere dag beleefden we wel weer iets nieuws. We zijn er ook altijd heel nuchter in geweest: gaat het goed, prima, valt het tegen, ook goed dan komen we gewoon eerder naar huis.  Persoonlijk denk ik dat deze nuchterheid essentieel is om te kunnen reizen. Je moet niet al te hoge verwachtingen hebben, niet bang zijn voor verandering en vooral openstaan voor (en altijd nieuwsgierig zijn naar) wat het land en de mensen je te bieden hebben. Voor ons is wat wij doen inmiddels bijna geen reizen meer, het is ‘a way of life’ geworden. Iedereen past zich als een kameleon aan, elke plek waar we samen zijn noemen we ‘thuis’.  Voor mij (Martine) persoonlijk zal het samen zijn en het samen beleven, waar dan ook ter wereld, de dierbaarste herinnering zijn!

De kinderen zijn de afgelopen 8 maanden zeker veranderd, en dan bedoel ik niet alleen maar groter geworden. Ze hebben natuurlijk veel tijd met elkaar moeten doorbrengen en zijn daardoor veel meer naar elkaar toe gegroeid. Daarbij hebben ze uren leren spelen met eigenlijk bijna niets. Als je dit vergelijkt met de luxe van het speelgoed en ruimte thuis is het moeilijk te geloven, maar als het er niet is worden kinderen zeer inventief en vinden altijd wel weer iets om zich te vermaken.  Ook  hebben we als geen ander kunnen ondervinden dat er een paar grote verschillen tussen het reizen met of zonder kinderen zijn. Opvallend is dat je sneller contact hebt met andere mensen, zeker met de lokale bevolking, dat is echt een groot voordeel van het reizen met kinderen. Aan de andere kant ben je zelf veel minder onbevangen in alles, je houdt continu een oogje in het zeil. Je kijkt waar nooduitgangen zijn, waar reddingsboeien, -vesten of –boten zijn. Want er zijn bussen met gevaarlijke gekken aan het stuur, boten die je nauwelijks zeewaardig kan noemen, vluchten met wel heel veel turbulentie, gaten in het wegdek (soms van wel meer dan een vierkante meter groot), steden waar men zegt dat ze kinderen ‘stelen’, verkeer dat van alle kanten tegelijk lijkt te komen, scooters waar je op zit zonder helm, paardrij tochten die je zonder cap doet…Reizen is het loslaten van al je angsten en onzekerheden maar het maakt je tegelijk extra alert.

En school, tja, wat zal ik er van zeggen. We hebben met de beste intenties geprobeerd een beetje structuur aan te brengen in het leerproces, maar dit bleek in de praktijk moeilijker dan gedacht. Ze hebben hun schoolmateriaal redelijk eenvoudig uitgewerkt en waar mogelijk heb ik ze geprobeerd te toetsen.  Ze waren ruim op tijd klaar. Verder hebben we aardig wat Engels geoefend, dat komt denk ik altijd van pas. Wanneer ze komend schooljaar weer instromen zal snel blijken hoe ze zich hebben ontwikkeld. Op sommige vlakken zullen voorlopen, maar ze zullen misschien ook wel ‘achterstand’ hebben bij vakken die ze niet hebben gehad. Het heeft geen nut om ons daar druk om te maken nu, het is inherent aan de keuzes die we zelf gemaakt hebben. En zoals een wijs man al eens zei: “The world is our classroom”

Zoals ervaren reizigers wel zullen zien hebben wij echt snel gereisd. En dit ook lange tijd volgehouden, met vooraf geplande breaks op Moorea en op het eind in Lombok. Voor ons werkt deze formule goed. Dit komt natuurlijk omdat we zelf echt ervaren reizigers zijn en dus goed vooruit kunnen plannen. Daarbij willen we gewoon veel zien en ervaren en hebben geen zin om overal lang te blijven hangen. Ik ben het gelukkigst als we op weg zijn naar een nieuwe onbekende plek. Reizend in een trein of op het dak van een bus. Dat is wat voor mij reizen reizen maakt. Niet de opgepoetste toeristenvariant, maar echt beleven hoe het land is. Zo creëer je herinneringen, die je vervolgens op je interne harde schijf opslaat. De meeste belevenissen heb je onderweg. Gelukkig kan de rest van de familie zich hier prima in vinden, al moesten ze me (Peter) soms wel afremmen om niet teveel hooi op onze vork te nemen!

Onze route was eigenlijk maar wat lukraak gepland. We hadden een aantal dingen bedacht die we wilden zien, Rio beeld, Macchu Picchu, Foz Iguacu, Perito Moreno, Salar Uyuni, Paaseiland, Tahiti, Sydney, Kyoto, Angkor Wat, Borobodur en Komodo varanen. Ook hebben we met de kinderen een groot tekenvel volgeschreven en getekend met dingen die we graag eens zouden willen doen, bijvoorbeeld pinguïns van dichtbij zien. Om deze plekken te bereiken hebben we ons wereldticket bedacht. Achteraf is dit goed uitgevallen. Natuurlijk hebben we de route uitgebreid naar links of rechts. Toch geeft het wel rust dat je een beetje een route hebt om te volgen en niet constant hoeft te bedenken waar je daarna heen gaat. Dat de tickets flexibele data hebben was wel fijn want soms wil je gewoon ergens wat langer blijven of je reis wat aanpassen en dat kan op deze manier. Verder dan een ruwe schets van de trip hebben we dus nooit gehad en meestal pas als we in een land arriveerden planden we wat we daar gingen doen. Wel hebben we veel gebruik gemaakt van Booking.com, Expedia.nl en Agoda om hotels een paar dagen vooruit te boeken zodat we een punt hadden om naar toe te gaan. Ook Tripadvisor bleek een waardevolle site te zijn. Als je alleen reist is dit niet echt noodzakelijk maar met kinderen toch wel fijn om te weten waar je ’s avonds eindigt zonder dat je 10 hotels hoeft af te struinen of er plek is. Op deze manier kun je ook goed hotels vergelijken op prijs, locatie en kamerfaciliteiten.

Natuurlijk is het ook heel interessant om te weten hoe onze kinderen veel dingen beleefd hebben. Het is reuze moeilijk om over 8 maanden vol ervaringen iets te zeggen, het is gewoonweg te veel. Ze hebben zoveel gezien, gedaan en beleeft dat veel nog moet indalen in die kleine hoofdjes. Regelmatig als we van een land de foto’s terugkijken gaat het van: Ah ja, dat was tof, Gaaf, Cool. Dat was ik alweer vergeten. En logisch natuurlijk. Zo ontzettend veel indrukken, andere volken, vele culturen, ongelooflijke natuur. We hebben ze echt geprobeerd bij te brengen dat je zuinig moet zijn op je omgeving. Nou voorbeelden genoeg onderweg hoe het niet moet…. Wat een zooitje soms. Ze hebben nu life gezien wat er gebeurt met de omgeving als iedereen er een rotzooi van maakt. Hopelijk blijft dit lang hangen en worden het later niet van die kleine aso-tjes. Ze hebben gezien dat voorspoed en rijkdom geen vanzelfsprekendheid zijn, dat kinderen in heel veel landen enkel pech hebben gehad omdat hun wiegje op een verkeerde plek van onze aarde stond. Om onze kinderen net iets meer te laten zeggen dan: ‘was wel leuk’, ‘was gaaf’’, ‘was saai’ heb ik (Martine) ze onafhankelijk van elkaar ‘geïnterviewd’.

* Wat vond je van het reizen met ons hele gezin? 

Java: ‘Ik vond het leuk omdat ik papa op deze manier veel kon zien, normaal werkt hij veel en dan zien we hem niet zo vaak. Wel heb ik het contact met kinderen van mijn eigen leeftijd gemist.’

Nolan: ‘Het was leuk, maar ook heel anders, normaal zien we papa niet zo veel.’

Loris:”Heel goed. Het was vooral heel fijn om papa en mama veel te zien en veel samen te doen.”

* Denk je dat je met je broer(tjes)/zus een andere band hebt gekregen?

Java: “ Ik denk het niet echt, zeker niet als we eenmaal thuis zijn, dan zal alles zo weer hetzelfde zijn”

Nolan:” Beetje wel, denk ik. Thuis spelen we minder met elkaar, omdat we naar school gaan en afspreken. We hebben nu wel veel gekletst en grapjes gemaakt samen”

Loris: “Ja en nee. Het was vaak wel heel leuk met z’n drieën maar ik vind dat Java en Nolan mij wel teveel klieren”

* Zijn er dingen die je hebt geleerd tijdens onze reis, die je anders niet had geleerd? 

Java: “In veel landen zijn er veel straathonden of honden die verwaarloosd worden en dat vind ik heel erg. Het liefst neem ik al die honden mee naar huis, maar dat kan helaas niet. Mensen zijn in heel veel landen zoveel armer dan bij ons. We hebben veel kinderen gezien die allemaal dingen moesten doen waar ze veel te klein voor zijn, bijvoorbeeld ’s avonds laat nog spullen op straat verkopen. Ook vind ik dat alle kinderen naar school zouden moeten gaan”.

Nolan:”Dat je inktvis kan eten en dat sommige mensen die de inktvis verkopen zo het hoofd van inktvis aftrekken. In sommige landen eten mensen met hun handen, dat vind ik best vies. Dat veel kinderen bloot rond lopen, dat vind ik heel raar. Dat mensen een ventilator naast hun barbecue zetten. Ik wist niet dat kratermeren bestonden en zo mooi waren, ik dacht dat vulkanen alleen maar grijs steen waren met lava. Verder doen mensen soms veel kleren aan terwijl het bloedheet is. En mondkapjes, in heel veel landen dragen mensen mondkapjes”

Loris:” Ik kan Engels praten en verstaan. Ik heb heel veel soorten fruit leren kennen. Sommige landen zijn heel groot met heel veel natuur en sommige hebben hele drukke steden. Andere landen zijn heel klein en hebben helemaal geen stad. Ik weet van alles over Komodo varanen, die vond ik echt supercool om te zien.  Ze hebben hele scherpe tanden en ze hebben dezelfde tong als een slang en daarmee kunnen ze heel ver ruiken.”

* Heb je nog nieuwe hobby’s of nieuwe plannen gekregen, terwijl je op reis was?

Java: ” Thuis tekende ik bijna niet meer. Op reis ben ik dat veel meer gaan doen, vooral cartoon achtige tekeningen vind ik leuk om te maken. En ik wil op Koningsdag op de markt zelfgemaakte armbandjes gaan verkopen en smoothies en ijskoffie maken en verkopen. Dit hebben we heel veel op reis gezien.”

Nolan: “Mijn grootste hobby is alles wat met vliegtuigen te maken heeft, dit is wel echt op reis ontstaan. Ik maak vliegtuigen van nano lego, van plus plus, ik maak vliegtuigtekeningen, ik heb bijna alleen maar vliegtuigspellen op mijn ipod staan. En ik lees graag op internet over vliegtuigen. En Minecraft op mijn Ipod, dat is mijn andere hobby”

Loris: “Ik vaar heel graag met boten, dan vind ik het heel leuk. Minecraft op mijn Ipod doe ik ook heel graag. Verder speel ik graag met de nano lego. Ik speel ook graag met zand en steentjes.”

* Denk je iets te gaan missen van het reizen?

Java: ”Reizen is anders dan thuis zijn. Ik ga niet veel missen van het reizen, want ik vond het lang genoeg. Het was wel heel bijzonder om op hele bekende plekken over de hele wereld te hebben gestaan en te weten dat lang niet iedereen dit ooit gaat doen.”

Nolan: “Ik ga het straks denk ik wel missen dat we elkaar niet zoveel meer zien. En het zal ook wel jammer zijn als we niet meer van die avontuurlijke dingen doen de hele tijd.”

Loris: ”Ik ga het missen om hele mooie grote landschappen te zien met veel ruimte en met water.”

* Wat ga je absoluut niet missen?

Java:” Echt het harde reizen, waarbij we eerst met de bus, dan met de boot of met de taxi moeten en dan nog met de trein bijvoorbeeld”

Nolan: ”Lange reisdagen met heel veel wachten”

Loris: ” Vuilnis op straat en in de natuur. Ik vind dat echt heel stom en slecht, dat mensen dat doen. Soms eten ze bijvoorbeeld Pringles en dan gooien ze gewoon de lege bus uit het raam van de auto.”

* Wat is het eerste wat je gaat doen als je weer in Nederland bent?

Java: ”Opa en oma knuffelen en heel hard gillen en springen bij ons huis. Ik ga ook een heleboel tijgerboterhammen met speculoospasta in mijn hoofd stoppen.”

Nolan: “Het liefst fiets ik langs Luuk, maar hij is dan nog op vakantie. Dus dan pak ik mijn fiets en ga langs de huizen van mijn andere vrienden. En ik wil hutspot met rookworst eten”

Loris: “Met papa op de quad rijden, fietsen, spelen en op de trampo springen.”

* Heb je nog tips voor andere kinderen die een verre reis met hun ouders gaan maken?

Java: “Ga naar Japan. En niet vergeten je lievelingsknuffel mee op reis te nemen.”

Nolan: “Neem je Ipod mee, met Minecraft erop natuurlijk. Walkie talkies zijn ook handig om mee te nemen.”

Loris:” Je moet warme kleren meenemen voor in het vliegtuig in de airo bus en airco trein. Je moet je knuffel mee nemen.”

Wij vinden het leuk dat jullie allemaal een beetje met ons mee gereisd hebben. De reacties op de blog vonden we super en iedere keer waren we benieuwd of de lezers het interessant vonden wat we te melden hadden. Voor de kinderen gaan we hier een boek van af laten drukken als herinnering. Dit samen met 5000 foto’s laat ze hopelijk deze acht maanden nooit meer vergeten.

Over een paar dagen zijn we weer terug in het geweldige Liempde na een rondje om de wereld. Iedereen kijkt er echt naar uit om alle vrienden en bekenden weer te ontmoeten en om te horen wat er de laatste acht maanden allemaal veranderd is. We zijn benieuwd hoelang het duurt voor we weer in volle galop mee gaan draaien in het toch wel wat gehaaste Nederland. Hopelijk zijn wij nu beter in het relativeren van wat wij grote problemen noemen thuis.

Er komt nog een blog van de laatste week, dit zal de laatste zijn die jullie op de mail doorgestuurd krijgen. Daarna schrijven we over een paar maanden nog een terugblik van onze trip op de blog en ga ik nog wat dingen verder omschrijven die makkelijk kunnen zijn voor andere ouders die met hun kinderen een verre reis gaan maken. Onze blog zullen we verder nog gaan gebruiken voor de vele reizen die we hopelijk in de toekomst als gezin nog gaan maken.

Iedereen nogmaals bedankt en tot over een paar dagen!

Groeten,

Peter, Martine, Javan, Nolan en Loris.

Kuta Lombok, Indonesië

Augustus 2015