Senegal met kinderen

12 augustus 2016 - Liempde, Nederland

Senegal met kinderen

In onze mei vakantie hebben we gepland om met ons nieuwe Syncro busje naar Dakar te rijden. Daarna zouden Martine en de kinderen naar Dakar vliegen. Peter zou ze ophalen op het vliegveld en dan met z’n allen in 16 dagen terug naar Nederland. Echter door drukte op de zaak, vermoeidheid en een busje dat nog niet helemaal klaar en betrouwbaar was hebben we een week of 3 voor aanvang van de trip toch maar onze plannen gewijzigd. Er werd een vliegticket bij gekocht voor Peter naar Dakar, vluchten geboekt Dakar naar Casablanca in Marokko en een vlucht terug van Fez naar Eindhoven. De trip is dus wat meer geregeld. We hebben maar gelijk auto’s geboekt voor een week in Dakar en een week in Marokko. Was een avondje plannen maar als het eenmaal geregeld is dan hebben we daar ook wel vrede mee.

Wilco heeft Martine en de kinderen naar Schiphol gebracht om 5.30. Dan naar Madrid met een overstap van 8 uur. Hier komt Peter er weer bij die al een dag eerder naar Madrid was gevlogen in verband met beschikbaarheid van tickets. Het is ongelooflijk hoe makkelijk onze kinderen op het vliegveld kunnen wachten. Die acht uurtjes vliegen voorbij. Dan nog een kort vluchtje van 4,5 uur naar Dakar en rond 24.00 landen we in Senegal. Even de drukte in, iedereen ontwijken die probeert iets aan ons te verdienen en dan rechtstreeks naar het kantoortje van Herz autoverhuur. Nou ja kantoor, schuurtje vlak bij het vliegtuig waar een goedlachse afrikaan in zit die de zaken wel even voor ons regelt. Met een auto die gelukkig al vol deuken zit (later beseffen we waarom) gaan we op weg. Onze Afrikaanse vriend rijdt even voor ons uit om ons in de richting van ons guesthouse te wijzen. Hier zijn we allemaal blij mee want we moeten echt nog wel even wennen aan het verkeer in Senegal. Met een uurtje zoeken en al 3 keer het hotel voorbijgereden te zijn komen we uiteindelijk toch om 2 uur ’s nachts op het punt van bestemming.

De volgende dag gaan we naar het strand in Dakar, 100 meter van het guesthouse. Hier is onze eerste kennismaking met het Afrika van de 21e eeuw. Wat je hier ziet is toch wel licht afwijkend van wat we verwacht hadden. Zoals bekend zijn de Senegalezen groot. Zeer groot. Het lijkt wel of ze hier een paar NBA basketbal teams hebben los gelaten. Super gespierde gasten, de meeste in voetbal shirts van Barcelona, Real of een Engelse club. We leren later dat deze mensen geen belang hechten aan hoe ze wonen etc., maar ze vinden het wel heel belangrijk om er goed uit te zien, zowel lichamelijk als kleren. Als je dan bedenkt dat heel Dakar een grote vuilnisbelt is vol met mooie mensen dan is de toon gezet.

In de middag lopen we ook nog even langs de plaats waar de locale vissers hun vangst binnen brengen. Ze kijken ons niet echt blij aan. Soms wordt er wat gesnauwd of kwaad gewezen. We blijven dan ook niet lang, de kinderen vinden het trouwens ook echt verschrikkelijk. De stank is niet te harden, de dooie vissen die overal op het strand liggen en op verschillende plaatsen worden de vissen gevild en of verhandeld. Nee dit gaat voor onze kids ook wel wat ver. Ze zijn aardig wat gewend maar alles heeft zijn limiet zullen we maar zeggen.

De volgende dag in onze huurauto naar het noorden van Senegal. We gaan hier het 1 na grootste vogelreservaat bezoeken van de wereld. Maar de weg er naar toe………… Nou kan ik wel zeggen dat we aardig wat gezien hebben maar het verkeer hier is werkelijk ongelooflijk. Alles door elkaar, het duurt al 2 uur voor je de stad uit bent, constant file, stank, bedelaars. Daarbij nog wisselen van strook en de hitte die erbij komt. Even om de situatie te schetsen. Daar komt nog bij dat iedere keer als we stoppen er gelijk 10 Senegalezen op onze auto springen. Dus de kinderen hebben al vrij snel geen zin meer om uit te stappen, die geloven het wel. 
Onderweg zien we nog een groep gieren die een dooie koe aan het opeten zijn. Ik wil even de wagen draaien om goed te kunnen kijken, maar zodra ik een meter van de weg afrijdt zakt gelijk die auto in het zand. VAST. MUURVAST.
Echter binnen 2 minuten zijn er een stuk of 10 a 15 Senegalezen die allemaal weten hoe we er uit moeten komen. Na wat overleg, zijn we toch zover dat we allemaal dezelfde kant op duwen. Al snel zijn we los. 5 Euro gegeven aan de leider en wat snoep aan de kinderen en maken dat we weg zijn. Goeie les geweest, volgende keer niet zomaar het asfalt verlaten. 
Het is ongelooflijk om te zien maar zodra we weer de bewoonde wereld inrijden lijkt het wel of we over een vuilnisbelt rijden. Je gelooft je ogen niet. Overal troep, vuilnis, plastic. Wat een teringzooi hier in dit land. Dan maken wij ons druk over afval scheiding. Hier valt 100x zoveel te winnen dan thuis……
Ons volgende stulpje waar we verblijven bestaat uit 2 gave bungalowtjes, een zwembad en alles ommuurt met een groot hek er omheen. Hier krijgen de kids weer wat lucht. Je ziet ze opknappen. Fantastisch eten bij de Franse eigenaren, we leren de kinderen schaken deze dagen, iets wat nog zeer goed van pas komt om later de tijd te doden.

Een uurtje rijden is het nog naar het vogelpark. Waarvan de laatste 3 kwartier door de woestijn. Wel spannend met ons 2 wiel aangedreven voertuigje. Maar het gaat goed. Je kunt hier kaartjes kopen van de locale gidsen of van een groot hotel. Gelukkig zien we net op tijd waar de locale zijn. Natuurlijk boeken we die. Een gids gaat met ons mee naar de aanlegplaats van de boot. Hier varen we ongeveer 2 uur over een soort moeras. We zien veel vogels. Met name een stuk of 1000 pelikanen maken indruk. Super stoer om hier dwars doorheen te varen met ons kleine bootje. Ondertussen is het natuurlijk wel alweer bloed heet geworden, zeker 35 graden. Maar hier wend dat toch wel vrij snel moet ik zeggen. 
Als we weer terug rijden door de woestijn pikken we nog een vrouwtje op dat zomaar in de middle of nowhere door het zand wandelt. We hebben geen idee waar ze vandaan komt want alles is hier zand, zand en nog eens zand. Ze heeft geluk en mag met ons meerijden naar de verharde weg ongeveer 10 km verderop, scheelt haar weer 2 uur lopen door de hitte.

Saint Louis is onze volgende stop. Effe met de auto de stad in wringen, sturen, duwen, wurgen, voor dringen, en weg gedrukt worden. Toch arriveren we zonder kleerscheuren. Saint Louis is een koloniaal stadje dat schijnbaar vol mooie gebouwen zou staan. Nou wij moeten ze nog ontdekken….. We boeken een tripje met een paardenkoets. Een locale gids gaat met ons mee. Hij verteld prachtig over de geschiedenis, de slavernij, de kolonisatie, handel en visserij. Het laatste half uur rijden we over het schiereiland. ONGELOOFLIJK. Zelfs ik heb zoiets nog niet eerder meegemaakt. Hier wonen op een strook van 1 km lengte en 100 m breedte 40.000 basketballers die allemaal in vis doen, vangen, villen, verkopen, transporteren en wat je er al niet meer mee kunt doen om geld te verdienen. Er is geen riolering! De stank is enorm. Toch wil schijnbaar niemand hier weg. Er is een enorme sociale cohesie, ze hebben al vaak genoeg geprobeerd om mensen te stimuleren om te verhuizen echter dat willen ze onder geen beding. Nu is er een ander probleem, ieder jaar wordt het schiereiland 1 meter smaller………… Dus de dichtheid neemt toe…… Ben benieuwd wat de toekomst brengt. We hebben hier echt een geweldige ervaring opgedaan met z’n allen, iets wat we nooit meer zullen vergeten. Dat dit bestaat is ongelooflijk.

Na een paar dagen rijden we van ons paradijsje weer wat terug naar het zuiden. We besluiten om naar Zebrabar te gaan. Op weg hier naar toe missen we een afslag en we besluiten we om even een andere route te nemen. Dat hadden we dus niet moeten doen. Om een lang verhaal kort te maken, we kwamen weer vast te zitten, echter nu midden in de woestijn. Ram vast. Graven met blote handen om de auto weer los te krijgen. Uiteindelijk met hulp van een paar gasten die met joekels van zandtrucks rondreden zij we toch weer los gekomen. Je wilt hier ook echt niet vast blijven zitten. Martine zag ons al verdrogen, onze eigen urine opdrinken om te overleven. Gelukkig was het niet nodig.
Zebrabar heeft een soort van cult status onder Afrika gangers. Alle overland reizigers komen hier vroeg of laat voorbij als ze in of uit Mauritanië gaan. Het is ook echt een super leuke plek. We hebben een kamer gehuurd waar we met z’n vijven in slapen, op de grond. Gaat prima. Mooi strand, lekker eten. Paar keer wat gewandeld en lekker hard gelopen. Als je ooit in Senegal komt moet je deze plek zeker niet overslaan. 
Na een dag of 3 relaxen terug in de drukte naar Dakar. Je merkt dat je zelf ook steeds nonchalanter begint te rijden. Gewoon doordrukken, soms wat geven, dan weer pushen. Heerlijk die Afrikaanse manier. Uiteindelijk toch weer heelhuids bij onze Herz vriend aangekomen, auto afgeven en vliegen naar Marokko.

Conclusie: 
Senegal is eigenlijk geen land om op vakantie te gaan met kinderen. Wij zijn tamelijk ervaren reizigers en kunnen ons best een weekje hier vermaken maar voor veel mensen en dan met name kinderen is Senegal geen leuk vakantieland. Het is er heet, smerig en de grote donkere mensen maken best wel indruk.

5 Reacties

  1. Folkert:
    12 augustus 2016
    Prachtig verhaal, maar zo'n land is niets voor mij dat weet ik wel. Ik vind het wel interessant om jullie verhslen te lezen en zie het allemaal voor me.
  2. Wilco:
    13 augustus 2016
    Wat een verhaal! Ik snap dat deze zomer er een rustige bestemming is geboekt. Goed geschreven, Redmond O'Hanlon heeft een waardige opvolger!
  3. Anita:
    16 augustus 2016
    Jullie zijn terug van weggeweest! Ik zit er weer helemaal in.Voor mij begint de vakantie nu pas, lekker thuis achter de computer lezen wat jullie allemaal zien en meemaken.
    Veel plezier en graag tot het volgende verhaal.
  4. Diederik:
    20 augustus 2016
    Leuk om te lezen jullie Senegal reiservaring. Zelf ben ik er ook geweest in februari dit jaar samen met mijn vriendin. Ook een auto gehuurd in schuurtje bij het vliegveld en een week rondgereden. We hebben deels dezelfde ervaringen gehad, vooral wat betreft de enorme stank bij vis-losplaatsen. In tegenstelling tot jullie hebben wij geen last gehad van dreigende Senagalezen . We zijn in het plaatsje M'Bour rondgeleid door een locale gids waardoor ik zonder bezwaar iedereen en alles kon fotograferen. De lokale markt met smalle paadjes,onder en tussen de stalletjes door, was een belevenis. Op het strand liggen is er niet bij hoewel de stranden best breed waren. Vooral de jongeren gebruiken het strand in de loop van de middag als een soort boulevard om elkaar te ontmoeten waardoor het er dan een paar uur een drukte van belang is. Op veel plaatsen worden dan worstelpartijtjes gehouden. Als je wil kan je meedoen. Zelf heb ik mijn beurt voorbij laten gaan ;-)
    Onze reis ging daarna zuidelijker naar de Saloum-delta. Dit laatste is een enorm, nog nauwelijks aangetast natuurgebied met veel watervogels en ook weer mensen afhankelijk van de visserij. Met de vuilnis viel het daar wel mee. De bewoners van de dorpen meer landinwaards zijn opvallend actief, vooral met in leven blijven door handel en bezig zijn in allerlei werkplaatsjes. We zijn maar erg weinig andere toeristen tegengekomen. Enkele Fransen, soms met kinderen zijn te vinden in de loges in de rivierdelta. Volgens deze toeristen is het momenteel zo rustig vanwegens de tereurdreiging en de economische recessie. Onze Citroën c3 heeft zich goed door het mulle zand geploegd hoewel we soms ook bijna vastzaten. Een 4-wiel aangedreven huurauto is daar geen overbodige luxe. Al met al was Senegal een heel bijzondere ervaring die ik niet graag had willen missen en zonder vervelende ervaringen. Voor kinderen op bepaalde plaatsen naar mijn idee wel interessant maar zeker niet overal.
  5. Marco van den Broek:
    28 augustus 2016
    He de Zebrabar!!!
    Daar ben ik ook geweest. Was wel gezellig daar.
    Hebben de eigenaar destijds nog een aggregaat verkocht. Type Cranenbroek....... Dus of hij hem nog heeft is de vraag ;-)