We zijn halverwege....

Evaluatie na 4 maanden.

Halverwege zijn we…..

Jullie hebben vast onze reisverslagen misschien wel eens gelezen van de afgelopen 4 maanden. Maar toen wij ons voorbereidden op deze reis waren we vaak benieuwd hoe het nu echt ging onderweg, zoals familie samen. Vandaar een ‘tussentijdse evalutatie’…

Met z’n allen bij elkaar op een kleine ruimte was iets wat me voor we gingen wel benauwde. 24/7 bij elkaar zou wel lastig worden. Echter we moeten zeggen dat dit geen enkel probleem is. In het begin moest iedereen nog wel even wennen aan elkaar. En nog steeds zijn er wel eens opstootjes maar al met al gaat het prima en is dit zeker geen reden om eerder naar huis te komen. Scholing van de kinderen is ook geen probleem. In het begin hadden ze niet altijd zin maar het verschil tussen leren in een klas of met een prive lerares is wel groot. Onze kinderen krijgen rekenen, taal en spelling. Loris moet daarbij nog wat schrijven en lezen. We oefenen heel regelmatig het Engels en we merken dan ook een groot verschil tussen nu en bij aanvang van de reis. Spelenderwijs oefenen ze de hele dag woordjes, wij vinden dat echt nuttig. Op dit moment zijn ze prima op schema. Met rekenen lopen ze gelijk met hun klassen en met taal en spelling zijn ze al bijna klaar voor dit jaar.  Java vindt rekenen wel wat lastiger maar met hulp en uitleg komt dit voor de zomer wel op het juiste niveau. Nolan hoeft echt niet veel te doen, met zijn olifantengeheugen, leren gaat hem makkelijk af, al vindt hij gewoon schoolwerk eigenlijk maar saai. Loris heeft gelukkig ook een goed gevoel voor rekenen, dus komt wel goed, maar hij moet weer wat meer geholpen worden bij het lezen. Zo hebben ze allemaal wel wat. Wij waren eigenlijk van plan om structuur aan te brengen in school. Echter dat lukt ons niet. Soms doen we een paar dagen heel veel, dan weer een week niets. Het is niet te doen om iedere dag hier tijd voor in te plannen.

De kinderen:

Java begint een echte puber te worden. De sfeer in de groep heeft daar soms wel wat onder te lijden. Echter de dag erop is ze weer het liefste kind van de wereld. We waren hier al bang voor, voordat we gingen maar een goeie leeftijd voor alle kinderen bestaat niet. In de klas las ze stiekem het ene boek na het andere en nog steeds is dat het liefste wat ze doet. Ze mist best vaak haar ‘gewone’ leven, maar als we haar door de dag heen zien, kan ze toch ook echt genieten van dingen (al is dat het laatste wat ze zal toegeven). Nolan is geïnteresseerd in alles wat we tegenkomen. Of het nu gaat over vliegtuigen, aardbevingen of mensen, hij wil het weten. De hele dag vragen stellen. Nog even en hij is een wandelende encyclopedie. Tevens is hij het die het vaakst bij opstootjes betrokken is met broertje en zus! Loris is op deze wereldreis verandert van een kleuter in een kind. Niet alleen wordt hij steeds groter, ook zijn gedrag wordt anders. Je kunt anders communiceren met hem dan 4 maanden geleden. Hij vindt alles gaaf. Zeker het feit dat we met z’n vijven zijn lijkt hem zeer goed te bevallen.

Blog:

Wat wij op onze reisblog schrijven is ook een soort van dagboek zodat we later nog eens rustig terug kunnen lezen wat er allemaal gebeurd is onderweg. Verder hebben we al ruim 2000 foto’s gearchiveerd van onze trip en een stuk of 30 korte filmpjes waar we later een langere film van willen maken. Van het samenstellen van foto albums komt nog niet veel. Hier hebben we wat werk in te halen.

Gezondheid.

Keelonsteking, buikpijn, hoofdpijn, val van Peter van een berghelling en van Martine van een skateboard. Dit is alles, buiten een paar sneetjes en kneuzingen dat wij mee gemaakt hebben. Niemand is tot nu toe echt zo ziek geweest dat dit onze reis heeft beinvloed.

Wat betreft onze reisroute en manier van reizen zijn er altijd zaken die we de 2e keer anders zouden doen. Ook nu we onderweg zijn, zijn aanpassingen in route of landenkeuze mogelijk. We hebben inmiddels de stap gezet om, naast Japan ook Zuid Korea en Taiwan te bezoeken. Dit gaat dan ten koste van andere landen in Zuid Oost Azie, waar we dan korter verblijven, maar dat is niet erg. Zeker omdat er op deze manier ook wat meer landen bezocht worden die Peter ook nog niet gezien heeft. Voor mij (Martine) is het langer dan 5 weken reizen ook nieuw. Ergens had ik gedacht dat het heel anders zou zijn, moeilijker misschien wel.  Maar onze vakanties en manier van reizen door Europa hebben van ons en vooral onze kinderen, toch redelijk doorgewinterde reizigers gemaakt. Kinderen passen zich bovendien razendsnel aan nieuwe situaties aan. Het is echt super om te horen wat ze leuk, mooi, spannend of misschien wel saai hebben gevonden. Het zijn lang niet altijd de meest voor de hand liggende dingen die ze noemen. Als ouders ben je meestal geneigd bent om voor je kinderen in te vullen wat zij waarschijnlijk het leukst vinden. Vandaar dat we de kinderen een lijstje hebben laten maken:

REISLIJSTJE NA 4 MAANDEN

Java

• Het allerleukste wat ik heb gedaan: Jeep tour Salar Uyuni 
• Het mooiste landschap heb ik gezien in: Argentinië of toch misschien Patagonie, nee , toch Bolivia!
• Het grappigste wat ik gezien heb was: in de nagebootste sneeuwstorm in het Antartica centre staan met Japannenrs/ Chinezen en hun gekke foto’s.
• Het tofste wat ik gedaan heb: is, en blijft, met stip: paardrijden in Bolivia
• De lekkerste vette hap: Hot dogs in Salta, mmm, voor papa en mama met alles erop (salade enzo), maar voor ons alleen maar met 4 soorten saus.
• De mooiste zonondergang: op Moorea, twee weken lang, elke dag toch weer anders.
• Hier was het strand het mooist: op het Copacabana strand Rio de Janeiro is van alles te zien.
• In dit  restaurant hebben we het lekkerst gegeten: Mexicaans, Indiaas of gewoon Boliviaans, alles was lekker in het restaurant in Copacabana stad, Bolivia
• Mooie ruines moet je zeker zien in: Macchu Pichu
• Dit wil ik zeeeker nooit meer doen: Varen naar Ouroz indianen, die leven op hun rieten eilanden, heel nep en heel saai.
• Mooiste wandeling: meerdaagse wandeling Bolivia, met onze gids Enrique.
• Mooiste uitzicht: cape Reigna, Nieuw Zeeland, sanddunes in Nieuw Zeeland (sandboarden)l
• Leukste speeltuin: naast de mc donalds in een plaats in Nieuw Zeeland, een grote gekleurde speeltuin met boot.
• Mooiste land: Bolivia

Nolan

• Het allerleukste wat ik gezien heb: de gletsjer Perito Moreno, in Chili. Ook al braken er jammer genoeg niet heel veel grote stukken ijs af.
• De mooiste landschappen heb ik gezien in: Patagonie
• Het grappigste vond ik: de dronken mensen die op Copacabana aan het dansen waren met het Virgin de Candelaria feest, in Copacabana, Bolivia.
• Het tofste wat ik heb gedaan: sandboarden Nieuw Zeeland, yeahh, maar de watertaxi naar het Abel Tasman staat op de tweede plaats.
• Lekkerste vette hap die ik heb gegeten: de reuzenhamburger met friet op Moorea, naderhand had ik er zelfs buikpijn van (zeker na die chocoladereep als toetje)
• De mooiste zonsondergang heb ik gezien: op Paaseiland, tussen de beelden (moai), dat was wel heel bijzonder.
• Het mooiste strand: Klein verstopt strandje op Paaseiland, tussen rotsen. Het leek wel een strandje van een onbewoond eiland.
• Hier heb ik het lekkerst gegeten: belachelijk goeie biefstuk in Salta, Argentinië
• De mooiste ruines vond ik : die van Macchu picchu!
• Dit wil ik zeker noooooit meer doen: wandelen in keiharde regen op een modderig pad dat onder je voeten aan het wegspoelen is (Bolivia). Zelfs onze onderbroeken waren nat.
• Mooiste wandeling: ondanks die regen toch de meerdaagse wandeling Bolivia
• Leukste speeltuin: langs het water in Whangarei, nieuw zeeland, een heel klein speeltuintje.
• Mooiste uitzicht: uitzicht op suikerbroodberg van de favela
• Mooiste land: Nieuw Zeeland

Loris

• Het allerleukste wat ik heb gedaan is: antartic centre
• De allermooiste landschappen kan je zienin :Patagonie, hier wilde ik echt niet weg, ik was toen een beetje verdrietig.
• Echt grappigs was het toen we: de haka (dans) in een maori village konden zien. Zeker toen papa ook nog moest meedoen.
• Veruit het tofste: de gave ‘rit’ met de water taxi naar het Abel Tasman Park maar de rit met de pooltruck over de crossbaan bij de antartic centre was ook gaaf!
• Lekkerste vette hap heb ik gegeten bij: los balcones, sucre, hamburger met friet
• Mooiste zonsondergang kan je zien in: Patagonie
• Het mooiste strand: moorea, en dat twee weken lang
• Mooiste ruines heb ik gezien op: paaseiland
• Dit vond ik heel stom: heel lang op een bus wachten
• Hier vond ik het wandelen mooi: door Rio
• Dit was de leukste speeltuin: houten speeltuin op camping
• Het mooiste uitzicht heb ik gezien: bij het Rio beeld.
• Mooiste land: Patagonie (zuid chili en zuid argentinie dus)

Goed, onze kinderen hebben de afgelopen vier maanden niet aardrijkskunde en geschiedenis uit boeken geleerd. Ook hebben ze geen taal of rekenen gehad van een echte meester of juf. Ze hebben hun klas en hun vriendjes en vriendinnetjes soms gemist. En de hond. En opa en oma. Ze hebben niet kunnen sporten, gymles gehad, of handenarbeid of tekenen. Maar ze weten nu dat Nieuw Zeeland aan andere kant van de wereld ligt. Hoe ze in het Engels een toiletblokje voor de camper moeten vragen. Dat een ‘private property’ prive terrein betekend. Dat ze in Bolivia zoiets als Pachamamma kennen, wat zoveel betekent als: wat je van moeder aarde ontvangt, moet je ook weer terug geven. Dat Patagonie echt het einde van de wereld lijkt te zijn. Dat Abel Tasman, en Captain Cook belangrijke ontdekkingsreizigers waren. Hoe aardbevingen ontstaan. Dat ze in veel landen in Zuid Amerika Spaans spreken. Zelf in het Spaans tot 10, 11, of 12 tellen. ‘Hallo’, ‘dag’, ‘heel erg bedankt’ en ‘mag ik de rekening alstublieft’ zelfs kunnen zeggen in het Spaans.  En ga zo maar door. Het leven is op reis een grote leerschool. Natuurlijk kennen we onze ups en downs, maar we gaan vol goede moed de komende vier maanden tegemoet.