Paaseiland

Paaseiland

Op deze wereld zijn eigenlijk maar 4 plekken waarvan ik het gevoel heb dat ik iets mis als ik ze geen bezoek breng. Yemen, Timboektoe in Mali, Antarctica en het mistereuze Paaseiland. Bij het uitzoeken van onze round-the-world tickets was een stop in Paaseiland een belangrijke overweging wat betreft welk ticket we zouden kopen. En nu zullen we het eiland gaan bezoeken.

Vanuit Punta Arenas is het 3,5 uur vliegen naar Santiago. Op het vliegveld van Punta Arenas hebben we nog even onze vlucht gewijzigd naar 2 uur eerder, we waren er toch vroeg om onze huurauto in te leveren. Zodoende hebben we 5 uur overstaptijd in Santiago en hopelijk kunnen we dan wat makkelijker een paar uurtjes slapen.

Gelukkig lukte dat sommigen van onze familie prima maar Nolan en ik hadden meer moeite. Daarna nog even stressen of we op tijd bij de gate konden komen want die was plotseling aan de andere kant van het vliegveld. De vlucht naar Isla de Pasqua (Paaseiland) was nog 6 uurtjes, ongeveer 3700 km van Santiago af. Geef onze kinderen een eigen beeldschermpje in zo’n toestel en je hoort ze werkelijk de hele vlucht niet.

Paaseiland is “ontdekt” in 1722 door Jacobus Roggeveen, een Nederlandse kapitein die er als eerste Europeaan aanlegde met zijn boot. Dit alles op paaszondag, vandaar de naam Paaseiland. Voor hem was er niet veel te halen want er was geen hout en weinig eten. Na een paar dagen zijn ze verder gevaren. Sinds die tijd zijn er meerdere ontdekkingsreizigers geweest die beschrijvingen hebben gemaakt van het vreemde eiland met zijn grote beelden en inheemse bevolking. Er wonen in totaal maar 6000 mensen op het eiland. Het eiland is 163m2 groot en bestaat uit een soort driehoek gevormd door 3 vulkanen op de hoeken. In totaal zijn de zijden van de driehoek 16,17 en 24 km. Je kunt je dan ook wel voorstellen dat het goed bereisbaar is. Er is maar een dorpje, Hanga Roa, en buiten dit dorpje zijn er maar 2 wegen die het eiland oversteken. Een Tom-Tom is dan ook niet echt nodig. Als toerist betaal je als je op vliegveld aankomt gelijk 60 dollar als entree voor het hele nationale park. Kinderen zijn nagenoeg gratis. Op dit vliegveld landt ook maar 1 vliegtuig per dag uit Santiago en een per week uit Tahiti. De landingsbaan past precies op het eiland maar je hebt niet veel over.

Zodra we geland waren moesten we naar de terminal lopen. Je ziet gelijk dat je in een tropisch land bent. De palmbomen staan je vrolijk toe te wuiven. Onze verhuurder van het appartement staat ons op te wachten met de bekende bloemen krans. Iedereen voelt zich meteen super welkom. Mensen zijn zeer behulpzaam en rustig. We merken gelijk dat alles hier even een paar versnellingen langzamer gaat dan we gewend zijn. Richard onze huisbaas neemt ons gelijk mee naar de winkel, pinautomaat en rijdt even door het dorpje om ons te showen waar we moeten zijn. ’s Avonds rijdt hij ook nog even mee om de was weg te brengen.

Door Loris:

We zijn hier op paaseiland. Er staan veel beelden en er staan veel palmbomen. We hebben een eigen auto gehuurd en we hebben een eigen huisje en we hebben 2 dubbeldek bedden. We hebben 3 honden, en de honden heetten Luca, Maika en die laatste weet ik niet meer oh ja Bilo. We moeten hier soms aan school werken, best veel en we hebben een hangmat en een voetbalveldje. Je kan auto’s huren, quads, motors, fietsen. Op heel paaseiland staan veel bomen en het is heel erg groen op heel paaseiland. Er zijn weinig mensen op paaseiland. Sommige beelden staan in de grond. Er stonden er eerst ook 15 op een rij. Dit was mijn verhaal, ik hoop dat veel kinderen of mensen reageren op mijn verhaal. Groeten Loris.

Dat Paaseiland niet goedkoop is merken we gelijk als we boodschappen doen. Om te bezuinigen laten we onze was alleen maar wassen en niet drogen. Scheelt gelijk 15 euro!!

Nadat ik in de ochtend even met Richard mee ben geweest om een auto te huren voor 3 dagen gaan we in de middag onze eerste beelden bekijken. Tahai staat vlak bij ons huisje dus hier gaan we beginnen. Omdat de kinderen hier ook zeker weer een paar uur school moeten doen per dag, gaan we het een beetje rustiger aan doen. School is er de laatste weken wat bij ingeschoten en dat moet hier en met name in Tahiti straks gecompenseerd worden.

In 2012 is er een soort van consensus gekomen over hoe de geschiedenis van Rapa Nui (Paaseiland) geweest moet zijn. Rapa Nui is gekolonialiseerd door dorpsbewoners van andere Polynesische eilanden. Sommige mensen denken dat dit al gebeurde in de 4 eeuw AC, maar anderen denken de achtste of zelfs de 13e eeuw AC. Binnen een paar eeuwen is de bevolking vele malen vermenigvuldigt. Er was een goede organisatie van de inmiddels 10 stammen die er woonden en er was voedsel in overvloed.  Vele eeuwen was het aanbidden van hun voorouders het belangrijkste wat de eilanders deden. Hiervoor werden de Moai (beelden) gebouwd die op een Ahu (soort heilig platform) werden gezet. Hiermee is men rond 1500 gestopt. Waarom is onduidelijk. Tijdens het bouwen van de Moai en daarna ook nog is er een enorme roofbouw gepleegd op alle grondstoffen van het eiland en uiteindelijk waren deze uitgeput. De tijd dat de ontdekkingsreizigers langs kwamen was voor de bevolking een tijd van grote rampspoed. Er werden door de Europeanen ziektes mee gebracht waar de eilanders geen weerstand voor hadden met als gevolg vele doden. Daarbij is er rond 1850 door Peruanen een lucratieve slavenhandel opgezet waarbij 1400 inwoners van het eiland werden getransporteerd. Daarbij waren er regelmatig stammen oorlogen. Dit alles tezamen zorgde ervoor dat de bewoners van Rapa Nui bijna uitgestorven waren in de tweede helft van de 19e eeuw. De stammenoorlogen hebben er ook voor gezorgd dat er vele, zo niet alle beelden omver gegooid zijn. Tegenwoordig zijn er weer vele rechtop gezet. Hetgene dat zo wonderlijk is en waar niemand een duidelijk antwoord op kan geven is hoe ze die beelden van 9-12meter hoogte hebben verplaatst over het eiland. Mysterieus!

Tahai bestaat uit 3 platformen met daarop verschillende beelden. Echt mega wonderlijk. Gewoon het idee dat je op een plek bent als deze. 3700 km van Chili en 4100 km van Tahiti. Verder is er alleen maar water om je heen. Dan sta je daar voor die gigantisch beelden met de zee op de achtergrond. Perfect diep blauw, en dat allemaal zonder andere toeristen erbij! (Als er maar een vliegtuig per dag land kunnen er ook niet veel zijn). Magisch. Verder bezoeken we nog een site waar 4 omgevallen beelden liggen, en het dorpje uit de oudheid, Orongo. Vroeger een heilige plek en hiervandaan vertrok de birdman race. Dit alles in onze gehuurde Suzuki Vitara vol deuken en zo stoffig als maar kan. Hier op paaseiland kun je ook niets verzekeren. Als je schade rijdt is het gewoon afrekenen. Nou zal dat niet zoveel zijn voor onze auto maar toch. Die eilandbewoners hebben wel meer vreemde gedachten. Ze houden fastfood ketens, verzekeringsmaatschappijen en bus bedrijven buiten de deur. Valt wel iets voor te zeggen.

In de avond gaan we weer terug naar Tahai waar we genieten van een fantastische zonsondergang, nou ja als die verdraaide kinderen eens hun mond een half uur konden houden.

De volgende dag begon weer met een paar uur huiswerk voor de kids. De strenge juffrouw heeft de wind eronder. Maar rond een uur of 2 zit toch iedereen in de Suzuki om de Moai te gaan bekijken. Als eerste stoppen we op een plek waar ze in het verleden de hoeden voor de Moai maakten. Hoeden van ongeveer 12 ton. Ze maakten deze van een iets meer rode steen. Hoe ze de hoeden later op de beelden hebben gekregen is nog steeds een vraagteken. Volgens Loris leggen ze eerst zo’n groot beeld plat, hoed erop en dan weer rechtop. Wie zijn wij om dit tegen te spreken. Kom er maar eens op je zesde.

Na de hoedenfabriek gaan we over een hotseknots weggetje een paar kilometer verder het binnenland in. Eerst bezoeken we een site met 7 Moai die allemaal naar de zonsondergang aan het kijken zijn. Echt ongelooflijk dat je bij zo iets bijzonders alleen bent. We gaan nog op zoek naar een andere archeologische site. We passeren een bord en gaan er maar even kijken. Blijkt dat dit de ingang is van een enorm ondergronds grottenstelsel. We hadden er al over gelezen en dit zijn geen grotten om gezellig ver in te wandelen, ze gaan voor kilometers onder de grond door en je kunt flink verdwalen. Toch een klein stukje met de boys gelopen, we konden het niet helemaal laten. Na terug hotseknotsen naar de hoofdweg gaan we naar de andere kant van het eiland. Hier moet een strandje liggen. Als we een paar jeepjes zien staan denken we dat het daar is. Niet het juiste strandje maar een tropisch paradijs om nooit meer te vergeten. Zo van een ansicht kaart af gekomen. We nemen allemaal een duik in het diepblauwe water. Lekker afspoelen. Maar helaas een buitje regen maakt ons bezoek aanzienlijk korter dan gepland. In een grot even omkleden en met de auto weer het eiland op. Volgende stop is de meest noordelijke Moai. Die zijn allemaal weer rechtop gezet op een strandje waar Thor Heyerdahl met zijn vlot is geland in 1955. Die maffe beelden staan je echt grappig aan te staren. Ondertussen is het ook weer mooi weer geworden en met een stralend zonnetje in onze rug besluiten we om rustig weer naar ons huisje te kachelen. Echter we doen nog 2 stops. De eerste is Te Pito Kura, dit betekent de navel van de wereld. Er ligt weer zo’n omgevallen beeld van 20 ton inclusie hoed. Helaas nog niet rechtgezet. Tevens ligt er een grote ronde steen die voor de bewoners van Paaseiland het middelpunt van de aarde was. De navel. We hebben met het hele gezin vorige week een aflevering van “de wereld van Boudewijn Buch” uit 1991 gekeken over paaseiland. Leuk hij had al veel uitgelegd over deze plek. Als we zo iets bekijken herkennen de kinderen de zaken ook veel sneller. Dit geldt ook voor een de film Rapa Nui, een engelstalige film van 2 uur zonder ondertiteling die we ze hebben laten kijken. Super spannende film over stammen, oorlogen, birdman en de ondergang van Paaseiland. Wel lastig soms dat we ze moeten vertellen dat niet alles uit de film overeenkomt met de aangenomen werkelijkheid tegenwoordig.

Door Nolan:

We zijn nu op paaseiland een van het kleinste eilande op de oceaan. We hadden al een film (HALF) gekeken hij ging hier over het was een superleuke film !!!!!!!!!!!!!!!!! Het ging over vroeger toen ze hier woonde. Ze moesten een groter beeld dan normaal maken maar ze kregen maar even veel tijd. Uiteindelijk is het hun gelukt omdat ze naar de baas zijn gegaan en hem over gehaald hebben. En toen werd er ook  nog een meisje opgesloten en als een jonge haar bevrijde. Mochte ze trouwen toen hadden ze iet anders bedacht. Wie de bird man wetstrijd won mocht met het meisje trouwen. Dit was mijn verhaal, doeiiiiiiiiiii.

Als laatste stoppen we even bij de plek waar we morgenochtend zonsopkomst gaan kijken. Hier staan 15 Moai op een rijtje voor de zee. Een echt ongelooflijke gezicht. Dit bestaat nergens anders op wereld. Fabelachtig. Zeker in het avondlicht. Op dit soort momenten voelen we ons echt Indiana Jones. Wat een geluk dat we dit mogen meemaken. Helemal aan de andere kant van de wereld en dan dit. Super. De foto’s vertellen genoeg. Omdat het al 20.00 is blijven we niet te lang. Morgen gaan we verder ontdekken en dat zal al vroeg beginnen. In de avond komen we er via onze verhuurder, die even voor ons rondbelt achter dat zonsopkomst ongeveer om 7.30 zal zijn. Advies is om al om 6.30 te vertrekken, dus slapen maar.

Door java:

We hebben vandaag de zonsopkomst bekeken bij de grootste groep beelden. Doordat we dat gingen doen moesten we dus vroeg naar bed en ook weer vroeg op. Helaas had mama niet gezien dat haar telefoon twee uur vroeger stond dan de andere en dus was iedereen er al om 4 uur snachts uit. (nou ja je kan ook niet alles weten). Hahahahahahhahahhaahhahahahahahahahahahahahahaha.Toen papa en mama uitgeruziet waren zeiden ze dat we weer terug in bed moesten om 2 uur te slapen (waar wij dus echt nul comma nul zin in hadden). na twee uur te hebben geslapen reden we nogal slaperig de zonsopkomst tegmoet, en toen we daar na ongeveer een half uur aankwamen zagen we meteen een prachtig schouwspel dat we nog nooit hadden gezien. Nadat we een aantal foto’s hadden gemaakt. Gingen we maar op een muurtje zitten om te genieten van de mooie zonsopkomst. Na 15 minuten te hebben gewacht zagen  we eindelijk een spoortje van licht in de hemel. Het was wel raar dat aan de ene kant de maan en aan de andere kant de zon was. toen we een uur hadden gekeken besloten we maar om en rondje lang de beelden te gaan maken.Nadat we met dat rondje klaar waren besloten we om maar is verder te gaan, en dus reden we weg van de mooie moai beelden. Dit was mijn verhaal doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

Hierna vervolgden we onze weg naar de vulkaan Rau Raraku. Dit is de plek waar de vroegere bewoners de beelden uithakten, waarna ze op miraculeuze wijze verplaatst werden naar de Ahu’s aan de zee. Het is een surealistisch gezicht. Er zijn veel beelden die tot hun nek of hun middel in het zand staan. In totaal staan er misschien wel 100 beelden. Zelfs een aantal half uitgehakte Moai zitten nog in de berg. Ze deden dat hier omdat dit vulkanisch gesteente zacht was en dus zeer bruikbaar voor beeldhouwen. Op deze plek hebben we ook de 2e krater van het eiland bekeken, een korte wandeling. Omdat Loris de grond iets te fanatiek gekust had, zat een langere wandeling er vandaag echt niet meer in. De middag was na een tukje om bij te komen voor schoolwerk. Zelf wou ik nog even mijn duik gaan regelen. Wat blijkt nou verdorie, op zondag morgen dus zijn alle duikscholen gesloten. Heb ik weer. Maandag kan ik niet duiken want dan vliegen we in de avond. Hier totaal geen rekening mee gehouden. Nou ja dan maar compenseren in Tahiti. Martine en Java gaan in de avond even lekker shoppen!!!! De boys en ik zijn blij dat we niet mee hoeven. Wij gaan lekker fikkie stoken in de barbecue. Echt mannenwerk, en zeker iets wat Loris en Nolan helemaal te gek vinden. Als het maar brandt.

De laatste dagen zijn gevuld met veel schoolwerk, hardlopen, voetballen, tekenen auto inleveren en toch nog een keer naar de gave zonsondergang bij Tahai. We hebben hier geen internet gehad de afgelopen 6 dagen dus dat proberen we ook nog even.

Rond 21.00 brengt de altijd vriendelijke Richard ons naar het vliegveld om onze reis verder te vervolgen naar Tahiti. Een vliegreis van 5.50 minuten. Wel maf, we vertrekken om 23.00 en landen om 23.55 ivm met de vijf uur tijdsverschil.